Het glas is halfvol

Hij had rondjes door Doetinchem gereden. Om te kijken hoe een krimpregio er uit ziet. Cobouw Café komt 23 februari 2016 naar Doetinchem, dus moet er in de haast voor die tijd een column worden geschreven voor dit gerespecteerde dagblad in de bouw. Hij herinnerde zich nog de zomer van 2015. Toen had hij lege plekken in het centrum gezien met veelbelovende bouwborden. En tegenover zo’n lege plek eveneens een lege winkelplint en een gebouw dat te koop stond: de oude bibliotheek nog wel. Ook had hij lege kantoorruimten aangetroffen. Ja, de conclusie was duidelijk: wat erg zeg, zo’n krimpgemeente.

Nu ben ik een geboren Doetinchemmer, dus dan gaan mijn haren al overeind staan. Als we met deze kokervisie de bouw nieuw elan willen geven dan gaan we dezelfde kant op als Fyra. Geen woord over het dynamische cultuurkwartier met theaters, bioscoop en casino, niets over het zomerse geroezemoes in de met horeca uitpuilende Grutstraat en ook de bouwactiviteiten in nieuwbouwwijk Wijnbergen zijn blijkbaar onzichtbaar gebleven. Ook lees ik niets over het grote nieuwbouwproject Iseldoks, dat de dynamiek in de binnenstad verder moet aanjagen. Inmiddels is de ruwbouwfase van deel 1 zo goed als gereed met appartementen, winkels, kantoren, parkeergarage, enzovoort. Deel 2 moet de rivier de Oude IJssel weer bij de stad betrekken met een bypass en nieuwe appartementengebouwen. Een fraaie houten flaneersteiger is recent geopend, waardoor de rivier zijn binding met de stad langzaam weer terug moet krijgen.
En ja, wij hebben ook in het winkelgebied lege panden van V&D, Scapino, Dixons en Miss Etam. Net zoals Amsterdam die heeft, evenals lege panden en braakliggende bouwgrond. Waarom de blik niet richten op wat veel middelgrote steden inmiddels wel hebben bereikt? Het glas is halfvol en niet halfleeg. Na zeven jaar jammeren over de crisis is het nu tijd voor positieve geluiden. Voorbeeld doet volgen, klaagzang slaat dood.

Ing. Frank de Groot