5 miljard

‘Eh, Mark, heb je even voor mij?’
‘Maar natuurlijk, waarde collega Wiebes, neem plaats. Een wijntje erbij? Het jaar zit er tenslotte bijna op en we hebben het best goed gedaan, toch? Ik bedoel, een begrotingsoverschot in het vooruitzicht, wie doet ons dat na? ‘
‘Ja Mark, eh … daar wil ik het net even over hebben. Dat overschot bedoel ik. Want … ja, hoe moet ik het zeggen … dat overschot valt misschien wat lager uit.’
‘Ach Eric Derk, beste kerel, meer of minder overschot is geen probleem. Hier neem het glas en proost met mij.’
‘Nou, dat is dus 5 miljard’
‘Proost kerel … eh, 5 miljard zei je?’
‘Nou … ja … 5 miljard minder overschot. Eigenlijk dus een … eh … tekort. En … wacht, je morst wijn over je mooie pak. Kijk, gebruik mijn schone zakdoek, die je overigens mag houden hoor. En ja … er zit een klein weeffoutje in mijn wetsvoorstel inzake het einde van het pensioen in eigen beheer. Het heeft iets te maken met indexatie en het jaar waarin een last genomen mag worden of zo. Iets technisch dus. Hoe dan ook kost dat weeffoutje onze schatkist … tja … eh … nou ja … nogal veel geld … eh … eigenlijk dus 5 miljard minder belastingopbrengst … om precies te zijn. Ik dacht, ik noem het toch maar even, zo vlak voor het kerstreces, want het leek mij best belangrijk.’
‘ …’
‘Sorry Mark, ik versta je niet en je loopt een beetje rood aan.’

Zo ongeveer (of nog erger) moet het zijn gegaan in een gesprek tussen Mark Rutte en staatssecretaris Eric Derk Wiebes op of vlak voor 20 december 2016, de dag waarop laatstgenoemde de Eerste Kamer nederig moest verzoeken niet te stemmen over het wetsvoorstel inzake de ‘Wet uitfasering pensioen in eigen beheer’. Alleen op die manier kon de tijd worden gevonden om het weeffoutje alsnog te herstellen. Op het laatst denkbare moment werd de schatkist buiten de gevarenzone gebracht. En bedenk dan dat de Tweede Kamer daarvoor ‘gewoon’ heeft ingestemd met het wetsvoorstel. Een positivo zegt dan: ‘Zie je wel, het systeem werkt.’ Een realist kan niet anders dan vaststellen dat het kabinet door het oog van de naald is gekropen. Dat krijg je ervan als je jezelf, in al je voortvarendheid, nauwelijks de tijd gunt ook de technische implicaties van een wetsvoorstel goed en grondig te beoordelen. Natuurlijk we leven in een tijd dat alles steeds sneller gaat (of moet). Tijd is geld, toch? Maar af en toe een moment van bezinning en reflectie kan geen kwaad. Wat mij betreft een mooie gedachte om het jaar 2017 mee te beginnen.

Mr Frank Kerkhof FB
Alfa Accountants en Adviseurs te Bennekom
Fkerkhof@alfa.nl