Houtbouw

Toch moeten we ons niet blindstaren op monolitisch bouwen in hout. De kracht moeten we halen uit de combinatie van materialen die ieder het maximale toevoegen aan een gebouw. Hybride bouwen noemen we dat. Dus dan kunnen de kernen van een groot gebouw van beton zijn, zware draagconstructies van staal en de resterende bouwelementen van hout. Maar ook met CLT (kruislaaghout) zijn zware constructies mogelijk. Het zijn allemaal mogelijke oplossingsrichtingen. We moeten dus in ieder geval waken voor een kokervisie.

Waar ik verder mee stoei is de CO₂-opslag in hout. In de eerste plaats moeten bomen flink volgroeid zijn om significant CO₂ op te nemen. Maar waar halen we die volgroeide bomen vandaan? Kappen we die in duurzaam beheerde tropische bossen? Dat kan, maar hoe komen die tropische bomen dan hier? Meestal per schip en dat zijn brandstofslurpers. Als we hout uit Brazilië willen importeren dan kost dat behoorlijk veel brandstof. En wat gebeurt er met het hout aan het einde van de levensduur? Waarschijnlijk verbranding om energie op te wekken. Maar dan komt wel die CO₂ weer vrij. ‘Maar die CO₂ wordt weer opgenomen door de bossen en dan is de kringloop weer rond’, hoor ik zeggen. Maar diezelfde bossen nemen toch deels ook de CO₂ op die vrijkomt bij – ik noem maar wat – de cementproductie? Natuurlijk is die kringloop niet gesloten, maar feit is wel dat je niet weet waar al die vrijkomende CO₂ terechtkomt. In ieder geval niet bij alleen de bossen, want de CO₂ in de atmosfeer neemt alleen maar toe.

Desondanks moedig ik het bouwen met hout krachtig aan. Maar we moeten wel een brede visie op milieu-effecten blijven houden.