Gemak
Al een tijdje mag ik mijn bijdrage leveren aan dit blad. Vaak is dat voor mij een mooie gelegenheid om duurzaamheid onder de aandacht te brengen. Als het thema vervolgens isoleren is dan raakt dat precies mijn interessesfeer.
Al sinds de aankoop van onze huidige woning in 1994 zijn we bezig met verduurzaming. Vloer, gevels, dak, dubbel glas, maar ook zonnepanelen, zonneboiler; ja eigenlijk te veel om in de expertview allemaal op te noemen. Een huis uit 1936 verduurzamen is echter geen sinecure. Uiteraard loop je achter op huidige bouwtechnieken. Maar wat ons ook keer op keer opvalt is dat de ondernemers die ons er bij moeten helpen vooral weerstand bieden. Waar we vooral tegenaan lopen is dat bedrijven die ons juist moeten adviseren over de besparingsmaatregelen die we voor ogen hebben, het tegenovergestelde doen. Afraden dus. Natuurlijk kan dat aan onze verwachtingen of kennis liggen. Omdat wij als particulier niet voldoende technische kennis in huis hebben. Maar het meest horen we dat ‘de terugverdientijd’ niet lonend is.
Terugverdientijd
Hoe langer ik met duurzaamheidsdoelstellingen bezig ben, des te meer ik me ga verbazen. Het ergste vind ik die zogenaamd benodigde terugverdientijd. Alsof je bij een aankoop van een duurdere flatscreen daar mee bezig bent. Of nog banaler, bij een vakantie. De verkoper zou juist alles uit de kast moeten halen om mij te bewegen meer geld in zijn kassalade te stoppen. Maar op een of andere manier gelden bij verduurzaming andere ‘regels’.
De schilder zei destijds dat dubbelglas op de benedenverdieping voldoende was, boven was weinig zinvol. Onze aannemer vond een dakisolatie van R = 2,5 wel lastig. De goten en de windveren moesten dan ook vervangen worden. Zou u dat wel allemaal doen? Het heeft lang geduurd voordat we iemand vonden die wél bij ons zonnepanelen wilde leggen. De bedrijven die bij ons kwamen kijken vonden dat er te weinig zon op ons dak kwam en dat was nooit rendabel. Toch wekken we jaarlijks inmiddels 3.000 kWh op. Hoezo niet rendabel?
En de zonneboiler. De installateur zei dat bijna niemand meer zo’n ding kocht. Het rendement zou tegenvallen. Nou bij ons niet als ik de temperatuur in onze boiler zie stijgen. Binnen een paar uur zo’n 80 liter naar boven de 60°C. We besparen zelf zo meer dan 300 m3 gas per jaar. En de nieuwe schilder, die ik vroeg naar een prijsopgave om in de benedenverdieping HR+++ te plaatsen? Die legde ons lachend uit dat we met alleen glas vervangen niet in aanmerking kwamen voor ‘de’ subsidie. En dan moesten ook alle kozijnen weer opnieuw geverfd worden.
Gemak
Als nou telkens terugverdientijd of subsidie de afweging is om een aanschaf te doen, zullen we dat dan ook mee laten wegen bij de aanschaf van bijvoorbeeld een caravan? Nee doe maar niet, zit geen subsidie op. Of alleen maar verduurzamen als het makkelijk is? Dus opnieuw moeten schilderen, reden laten zijn om maar niet een beter isolerende glassoort te laten plaatsen? Dan bepaalt ‘het gemak’ van de installateur of aannemer de motivatie en het tempo van verduurzamen. Gemak dient de mens niet.
Arap-John Tigchelaar
Algemeen Directeur Transferro BV
