Werk in uitvoering
Het is goed dat de Koning in zijn troonrede ook aandacht had voor onze woningmarkt. De Koning noemt de woningmarkt oververhit, en hij stelt terecht vast dat vooral in de grote steden betaalbare woningen schaars zijn en starters er niet of nauwelijks tussenkomen. Er is grote behoefte aan woningen met een huur van 700 tot 1.000 euro per maand en koopwoningen voor mensen met middeninkomens. De ambitie is om gemiddeld 75.000 woningen per jaar te bouwen. De Koning lijkt met de toevoeging van het woord ‘gemiddeld’ een slag om de arm te houden, maar hij heeft volkomen gelijk wanneer hij zegt dat de problemen niet met één druk op de knop op te lossen zijn.
We bouwen dit jaar 65.000 woningen. Dat is al meer dan vorig jaar, maar nog altijd 10.000 woningen minder dan de ambitie. Bovendien halen we zo de opgelopen achterstand van tijdens de crisis niet in. Alle lof voor minister Ollongren om zo snel al het probleem te signaleren en er in de vorm van de Woonagenda daadkrachtig op te acteren. Echter, inmiddels is de Woonagenda een half jaar oud en ik constateer dat we niet op schema liggen. In het NRC heb ik daarom aangegeven dat de minister nu diezelfde daadkracht moet laten zien en de regie moet nemen. Er zijn namelijk regieproblemen tussen de minister, de gemeenten en provincies. Gemeenten en provincies hebben op het allerlaatste moment ook besloten om de Woonagenda niet te ondertekenen. Dat kwam als een verrassing en was een teken aan de wand.
We zitten nu in de situatie waarbij we landelijk afspraken hebben gemaakt, die regionaal hun beslag moeten krijgen. Maar de ene na de andere gemeente schuift de hete aardappel naar de buren toe. Of gemeenten geven bij ons aan dat de plancapaciteit op orde is. Echter, uit diverse onderzoeken blijkt dat ook van de harde plannen er vaak nog enkelen sneuvelen. Op papier heeft de gemeente de woningbouw dan goed op orde, maar in papier kan je niet wonen!
Het kan ook anders. Ik ken ook voorbeelden van gemeenten die juist flink wíllen bouwen, maar waarbij de provincie vervolgens aangeeft dat het niet in de provinciale woonvisie past. Tja, zo lossen we het probleem niet op.
Ik wil afsluiten met ware woorden uit de troonrede, waar ik me volledig bij aansluit: Een steeds beter land is niet vanzelfsprekend, maar vergt permanent onderhoud en vernieuwing. Vertrouwen in de toekomst is werk in uitvoering.
