Een hutje in het bos

Huizen zijn voortdurend op zoek naar locaties. “Mijn ultieme droom is een hutje in het bos, lekker off-grid in een Tiny House”, hoor ik vaak. Maar hoe groot is de kans dat die droom wordt vervuld? Ik vroeg het planoloog en Tiny House sympathisant Joris Vermaesen.
Joris is actief in het verwerven en verkopen van bospercelen, en is enthousiast over de Tiny House beweging. Hij kan met zijn brede planologische achtergrond als geen ander beoordelen of bos ook potentie biedt voor kleinschalige bewoning.

Noorwegen, architect Marianne Borge

“We komen steeds iets verder, maar het zijn vooral de regeltjes en bestemmingsplannen, die het lastig maken.” Naast het geven van adviezen en uitvoeren van zoekopdrachten voor boskavels investeert Joris ook in bosgrond. En dan gaat hij altijd op zoek naar extra mogelijkheden. Kunnen er huisjes staan? Mag er recreatie plaatsvinden? Hoe verhouden de buren zich tot het stuk bos? Hebben we te maken met een welwillende gemeente? Joris heeft inmiddels meerdere mensen op weg geholpen en presentaties bij gemeenten gehouden. “Dat is altijd erg leuk en er zijn zeker politieke partijen die graag willen, maar daarna volgt een moeizame strijd. Een woonbestemming in een bos ligt gevoelig en is daardoor nagenoeg onmogelijk.”

Oregon USA, Wood Iron Tiny Homes

Toch ziet de planoloog wel mogelijkheden: “Als het gaat om een tijdelijke ontheffing of vergunning is er meer ruimte voor functiecombinatie en pionieren met andere nieuwe bestemmingen. En je hebt nog meer kans als het perceel een recreatief karakter krijgt.” Vooral in de parelprovincies (Groningen, Friesland, Drenthe, Limburg en Zeeland) verwacht Joris meer mogelijkheden in het bos. Je moet wel met een goed plan komen: nieuw bos aanleggen, jong bos beheren, helpen met rooien, kennis verwerven en delen, scholing aan kinderen, sociale binding met de omgeving. Het zijn allemaal ideeën waarmee je een gemeente enthousiast kan krijgen. “Denken in het belang van de gemeente is de sleutel naar het succes. Dan nog heb je een lange adem nodig!”

Ovida, Boston, Jon Staff & Peter Davis

Joris verwacht op kortere termijn veel herbestemming door de in gang gezette ontboering van ons landschap. Boeren hebben het steeds moeilijker. Ze moeten schaal vergroten, maar willen dat vaak niet. En het vinden van opvolging is ook al een bijna onmogelijke klus.
“Grote boeren kopen de grond van de buren maar de oude bedrijfswoning (boerderij met stallen) blijft desolaat achter.” Hier liggen kansen voor een alternatieve invulling van het erf. Joris: “Van de boerderij kan je wooneenheden maken. Maar er zijn ook mogelijkheden om de stallen te vervangen door bedrijvigheid of Tiny Houses. Het idee van de bio based bouwer spreekt me ook wel aan.” glimt Joris, “Een groepje Tiny Houses, die samen natuurlijke bouwmaterialen verbouwen. Van hennep en stro tot algen en schapen voor de wol. En natuurlijk bomen voor biobrandstof en houtskeletbouw. Of een groepje jongeren, die goedkoop willen wonen of een groepje ouderen die lekker met elkaar aan de slag willen!
En dan woon je toch ook een beetje in je eigen bos……”

Tennessee USA, architect Ryan Thewes