“Vakmanschap blijft altijd bestaan”
Zet Frans Kok (52) met een bolletje wol in de woestijn en hij vindt zijn weg naar huis wel terug. Deze vindingrijke rasoptimist ziet overal kansen en pakt deze dan ook met beide handen aan. Hij groeide op met muziek en kreeg het timmermansvak door vader Kok met de paplepel ingegoten. Hele zomers spendeerde Frans op de bouwplaats en al op jonge leeftijd begon zijn veelzijdige carrière in de bouwsector. Één waar hij trots op is, want ondanks digitalisering en automatisering blijft vakmanschap altijd bestaan.
Vanaf 15-jarige leeftijd vond je Frans regelmatig op de bouwplaats. Hij was leergierig en ontwikkelde zich van leerling- tot aspirant- en gezeltimmerman. Maar daar stopte het niet. Middels avondstudies en cursussen schopte Kok het uiteindelijk tot uitvoerder en zelfs projectleider. “Ik heb echt alle facetten van de bouw gezien. Naast de aannemerij passeerden namelijk ook een woningbouwvereniging én verzekeraar de revue.”
Zijn loopbaan laat volgens Frans perfect zien hoe omvangrijk een technische opleiding is. “Ik ben zo dankbaar dat mijn vader me dit vak leerde, het komt werkelijk overal van pas. Op werk natuurlijk, maar ook in de privésfeer. Als er iets kapot gaat, dan kan ik het maken.” Zijn passie en enthousiasme gaf hij als leermeester door aan jongeren met een rugzakje en ook thuis bleef dit niet onopgemerkt. Zijn zoon werd door de vakliefde van Frans geraakt en startte zijn eigen timmersmansbedrijf. “Dat ik mijn vakkennis en enthousiasme heb kunnen delen met mijn zoon en hij het heeft geschopt tot waar hij nu staat, is de absolute kroon op mijn werk.”
Een hecht team
Net als voor velen was de coronacrisis voor Frans een zware dobber. “Ik zat de hele dag achter de computer en kwam alleen buiten voor het vuilnis. Daarnaast realiseerde ik me dat ik geen energie meer kreeg van mijn functie. De koek was op.” Na de crisis trok de markt aan en steeds meer bedrijven zochten technisch sterk onderlegde mensen. Uiteindelijk bracht het belletje van Building Heroes alles in een stroomversnelling en vielen de puzzelstukjes op hun plek. Na een warm kennismakingsgesprek en een fijne meeloopdag, besloot Frans de sprong te wagen. “Toen mijn ouders en partner zeiden dat ik weer straalde, wist ik het zeker. En ondanks dat mijn team een stuk jonger is, zit ik bij Coen Hagedoorn helemaal goed.”
De vrijheid, verantwoordelijkheid en gezelligheid die hij ervaart op de werkvloer is ongekend. “De jongens komen naar me toe voor bouwkundig advies en zij helpen mij op hun beurt met alle computerprogramma’s. Wederkerigheid en respect maakt dit team zo ontzettend hecht. Echt niet overal sluit je de week gezamenlijk af met een pilsje.”
Meerdere wegen naar Rome
Het blijft natuurlijk altijd spannend om van baan te wisselen. Toch is Frans het levende bewijs dat je ook op latere leeftijd de switch kunt maken. “Zodra je jezelf niet meer recht in de ogen kunt aankijken, weet je dat je iets moet veranderen.” Toch is hij trots op wat hij bereikt heeft. “Vanaf de LTS ben ik – weliswaar met een omweg – gegroeid tot waar ik nu ben.” Een rechtlijnig pad is niet voor iedereen de beste optie. Frans vindt het daarom jammer dat de samenleving zo opleidingsgericht is. “Heel veel slimme mensen kunnen gewoon niet zo goed leren, maar dat is helemaal niet erg.” Tijd dus om collectief in beweging te komen en vakmanschap de waardering te geven die het verdient.